کانی‌های سیلیکات از ترکیب شدن سیلیسیم، اکسیژن و یک یا چند فلز به دست می‌آیند و به دو دستهٔ سیلیکات‌های تیره(دارای آهن و منیزیم) و سیلیکات‌های روشن (بدون آهن و منیزیم) تقسیم می‌شود. الوین، پیروکسین، آمفیبول، میکای سیاه، تورمالین، تالک، سرپانتین و آزبست، نمونه‌هایی از دستهٔ نخست و کوارتز، فلدسپات، میکای سفید و کائولینیت، نمونه‌هایی از دستهٔ دوم هستند.
کوچکترین واحد سازندهٔ سیلیکات‌ها به شکل یک هرم چهارضلعی است که سطوح آن را مثلث‌های متساوی الاضلاع تشکیل می‌دهند.
این بنیان‌های چهاروجهی سیلیکات، بار الکتریکی منفی دارند و باید یکدیگر را دفع کنند ولی در ساختمان بلورین کانی‌ها، این بنیان‌ها به وسیلهٔ یون‌های مثبتی چون آلومینیم، آهن، منیزیم و ... طوری به یکدیگر پیوند داده شده‌اند که واحد سازندهٔ بلوری در مجموع دارای بار خنثی است. یون‌های پیوند دهندهٔ بنیان‌ها دارای اندازه و بار الکتریکی متفاوتند.
به طور کلی یون‌های تقریباً هم‌اندازه می‌توانند جانشین یکدیگر شوند (آهن و منیزیم که شعاع یونی نزدیک به هم دارند با سدیم و کلسیم که جای یکدیگر را در ساختمان بلورین کانی اشغال می‌کنند) این وضع تغییر مهمی را در ساختمان کانی به وجود نمی‌آورد. جدای از دسته‌بندی کانی‌ها بر اساس رنگ و تیرگی یا روشنی آن‌ها، کانی‌های سیلیکاتی براساس ساختار بلوریشان به ۶ زیرشاخه تقسیم می‌شوند.
۱ سیلیکات‌های جزیره‌ای
۲ سیلیکات‌های دو تایی
۳ سیلیکات‌های حلقوی
۴ سیلیکات‌های زنجیره‌ای
۴.۱ سیلیکات‌های زنجیره‌ای ساده
۴.۱.۱ خانوادهٔ پیروکسن
۴.۱.۲ خانوادهٔ پیروکسنوئید
۴.۲ سیلیکات‌های زنجیره‌ای مضاعف
۴.۲.۱ خانوادهٔ آمفیبول
۵ سیلیکات‌های ورقه‌ای
۵.۱ خانوادهٔ سرپانتین
۵.۲ خانوادهٔ کانی‌های رسی
۵.۳ خانوادهٔ میکا
۵.۴ خانوادهٔ کلریت
۶ سیلیکات‌های شبکه‌ای
۶.۱ خانوادهٔ کوارتز
۶.۲ خانوادهٔ فلدسپار
۶.۳ خانوادهٔ پلاژیوکلاز
۶.۴ خانوادهٔ فلدسپاتوئید
۶.۵ خانوادهٔ زئولیت
۶.۶ خانوادهٔ اسکاپولیت
ادامه دارد...